Posted by rafayelgrigoryan | Posted in Մայրենի | Posted on 29.04.2024
Սեդրակ պապը
Մեր ամառանոցի պարսպի ամենաբարձր կողմը մեր հարևան Սեդրակ պապի տան պատն է։ Երբ ամռանը գնում ենք ամառանոց, Սեդրակ պապն գարնան սկզբից այնտեղ է լինում։ Մի մռայլ դեմքով, քչախոս, ծխամորճը բերանին, փոքրիկ քայլերով անդադար գեղեցիկ քայլող ծերուկ է։ Այգինմանրակրկիտ խնամված ու յուրահատուկ, մրգատու ծառերով է շրջապատված։ Սեդրակ պապը միշտ ջղայն դեմքով է պատասխանում մեր բարևին, կարծես թե շատ կարևոր մտքի թելը կտրում ենք, երբ մեր ամառային փոքրիկ ընկերախմբով, աղմուկով անցնում ենք նրա կողքով դեպի փոքրիկ գետը լողալու։ Լավ հիշում ենք բոլորս նախորդ տարիների գնդակները, որ անզգուշությամբ գցել ենք Սեդրակ պապի այգին և ոչ մի խնդրանքով ետ վերձնել չենք կարողացել։ Այս տարի որոշել ենք փոխել մեր խաղի վայրը, ընդհամենը մի գնդակ ունենք։ Բա՜ մրգերը՞։ Մեկը-մեկից անուշաբույր աչքով են տալիս պարսպի վրայից կախված ծանր ճուղերից ու ամռան վերջին այդպես էլ չհամտեսած, թողնում ենք գնում։ Սեդրակ պապը մահակն ուսին ամբողջ ամառ ցանկապատի մոտ հետևում է, որ ոչ մի հատ միրգ չպակասի ծառերից։ Քանի, որ մեր պարիսպը նաև Սեդրակ պապի այգու պատն է, մի օր հայտնաբերեցինք, որ մեր այգու ոզնին կորել է։ Ընկերներիս հետ տակնովրա արեցինք ամբողջ գյուղը, բոլոր հարևանների այգիները, բայց չգտանք։ Անցել էր մետ քսան օր վոզնու անհետանալուց։ Առավոտյան հովին գետը գնաալուց, երբ անցնում էինք Սեդրակ պապի ցանկապատի մոտով այդ խոժոռ դեմքով ծերուկը լուռ բացեց դուռը մեր դիմաց և ձեռքով մեծ ներս կանչեց։ Տարակոսած դեմքերով բայց հետքրքրությունից դրդված հավաքեցինք մեր ուժերը և ներս մտանք։ Դրսից երևացող այգին էլ ավելի գեղեցիկ տեսքով կանգնեց մեր արջև։ Սեդրակ պապը լուռ նշան արեց մեզ դեպի այգու խորքը։ Գեղեցիկ և հավասարաչափ դասարորված վարդերի միջով հասանք այգու խորքը։ Մեր աջև բացվեց մի հրաշալի տեսարան, մեր կորած վոզնին փոքրիկ ձաքերի հետ խաղաղ քնած էր կարմրաթուշ խնձորենու տակ։