Ռաֆայել Գրիգորյան «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր 

Արևմտահայերեն                                     Արևելահայերեն
խորհիլ                                                  Մտածել

Անգամ մը մուկերը ժողովի կը հաւաքուին խորհելու, թէ ի՞նչ ընեն կատուին
յարձակումներէն զգուշանալու համար։
-Եկէ՛ք կատուին վիզէն զանգակ մը կախենք։ Կատուն երեւալուն պէս,
զանգակը ձայն կը հանէ, մենք ալ կը լսենք ու կը փախչինք, — կ’ըսէ մուկ մը։
-Ի՜նչ հրաշալի բան խորհեցանք,- կ’ըսեն մուկերը։
Ուրիշ մուկ մըն ալ թէ՝
— Հրաշալի ըլլալու հրաշալի է, բայց թող մէջտեղ ելլէ ան, որ կրնայ զանգակը
տանիլ ու կատուին վիզէն կախել…
Բոլորը իրարու կը նային ու …քար լռութիւն կը տի

Մի անգամ մկները հավաքվեցին մտածելու թէ ինչ անեն կտուի հարցակումներից զգուշանալու համար:
Եկեք կատվի վզից զանգակ կախենք:
Կատուն երևևալուն պես զանգակը ձայն կհանի, մենք էլ կլսենք ու կփախչենք ասում է մուկը:
Ինչ հրաշալի բան մատածեցինք, ասում են մկները:
Մի ուրիշ մուկ էլ ասաց հրաշալի լինելը հրաշալի է բայց թող մեջտեղ դուրս գա նա ով կկախի զանգակը կատվի վզին:
Բոլորը իրար նայեցին ու քար լռություն տիրեց: